Εισαγωγή
Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου μεταξύ των συνασπισμένων δυνάμεων της Δύσης και των Οθωμανών, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της πρώιμης νεότερης περιόδου. Στα ανοιχτά της εισόδου του Πατραϊκού κόλπου, μπροστά από τις νήσους Εχινάδες, έλαβε χώρα ένα στρατιωτικό γεγονός που προσέλαβε διαστάσεις Σταυροφορίας στη συνείδηση του κόσμου: επρόκειτο για την τελευταία ίσως μεγάλη σύγκρουση μεταξύ της Καθολικής Χριστιανικής Δύσης και Ισλάμ. Η Ναυμαχία αποτέλεσε ορόσημο για μια σειρά από φαινόμενα και παράγοντες. Σήμανε κατ' αρχήν το τέλος των βλέψεων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για ολοκληρωτική κυριαρχία στη Μεσόγειο και εδαφική επέκταση στην Ιταλία και τις ακτές της Γαλλίας και της Ισπανίας. Σήμανε επίσης την αρχή του τέλους μιας εποχής ηρωικής, όπου η ναυτική ικανότητα και η μάχη σώμα με σώμα μετρούσε περισσότερο: τα νέα μεγάλα σκάφη που διέθετε ο στόλος της Ιερής Συμμαχίας των Δυτικών δυνάμεων, οι γαλεάσσες, με τη μεγάλη δύναμη κανονιών και πυροβόλων όπλων που έφεραν, απέδειξαν την ικανότητά τους σε συνθήκες ναυμαχίας και στη συνέχεια επιβλήθηκαν ως πολεμικά σκάφη απαραίτητα σε κάθε στόλο. Ωστόσο, αν και χαιρετήθηκε ιδιαίτερα σα μια νίκη συμβολική, μικρή ουσιαστική σημασία είχε για τις μετέπειτα ιστορικές εξελίξεις: ο Οθωμανικός στόλος ξανακτίστηκε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, επιβεβαιώνοντας ότι το οθωμανικό κράτος διέθετε ακόμη τους αναγκαίους πόρους για να συντηρεί μια ισχυρότατη πολεμική μηχανή, τα δε κράτη που απάρτιζαν την Ιερή Συμμαχία, η Αψβουργική Ισπανία, η Βενετία, η Γένοβα, το κράτος των Ιπποτών της Μάλτας, ακόμη και το Παπικό Κράτος, προσπάθησαν ο καθένας για λογαριασμό του να συνάψει συνθήκες ειρήνης με τους Οθωμανούς προκειμένου να μην υπάρξουν επιπτώσεις στην απρόσκοπτη διεξαγωγή του εμπορίου και των πάσης φύσεως οικονομικών συναλλαγών. Φάνηκε έτσι στον ορίζοντα ότι στους αιώνες που θα ακολουθούσαν ο παράγοντας “οικονομία” έμελλε να είναι πιο ισχυρός από τον παράγοντα “ιδεολογία”, διαμορφώνοντας μια τάση που διαρκεί ως τις μέρες μας.
Ο Δήμος Ναυπακτίας θέλησε να τονίσει τη σημασία της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου με έναν ξεχωριστό ιστότοπο με στόχο να παρουσιάσει μια σφαιρική θεώρηση των γεγονότων, των πρωταγωνιστών και της σημασίας της. Για πρώτη φορά επιχειρείται να μη γραφεί η ιστορία μόνον από την πλευρά των νικητών, αλλά να δοθεί το έναυσμα να κατανοηθεί το πολεμικό γεγονός μέσα στην πολυπλοκότητα της εποχής του. Για το λόγο αυτό οι συγγραφείς που συνεργάστηκαν προσέγγισαν όχι μόνο δυτικές, αλλά και οθωμανικές πηγές και τη νεότερη τουρκική βιβλιογραφία. Επίσης κύριο μέλημα ήταν να παρακινηθούν οι νεότερες ηλικίες να εντρυφήσουν στο ιστορικό αυτό γεγονός και για το λόγο αυτό δημιουργήθηκαν δύο εφαρμογές, η τρισδιάστατη διαδραστική εκπαιδευτική παρουσίαση δύο καραβιών, της οθωμανικής και της βενετσιάνικης γαλέρας, έτσι ώστε να φανούν οι διαφορές και οι ομοιότητές τους, και το ιστορικό παιχνίδι, προσομοίωση “επιτραπέζιου” παιχνιδιού γνώσεων, που προϋποθέτει τη γνωριμία με τα κείμενα της ιστοσελίδας και την πρόσληψη της ιστορικής πληροφορίαςς. Παράλληλα διαδραστικοί χάρτες και εκπαιδευτικά κείμενα επιτρέπουν τον επισκέπτη της ιστοσελίδας να πλοηγηθεί στα αξιοθέατα της Ναυπάκτου γνωρίζοντας βαθύτερα την ιστορία και τη φυσιογνωμία τους. Με τον τρόπο αυτό η ναυμαχία εντάσσεται στην ιστορία του τόπου και παράλληλα ο τόπος και η ιστορία του σκιαγραφείται σαν θέατρο της ναυμαχίας. Με τον τρόπο αυτό τιμάται και η μεθοδολογική προσέγγιση του Fernand Braudel, που πρώτος διείδε τη σημασία του β' μισού του 16ου αιώνα για τη Μεσόγειο, παρουσιάζοντας τα γεγονότα της βασιλείας του Φιλίππου Β' με θέατρο την ανθρωπογεωγραφία του Μεσογειακού χώρου με τρόπο αξεπέραστο.